[error in script] (2007) مقایسه انفوزیون میدازولام با دیازپام در کنترل تشنجات پایدار کودکان بستری بیمارستان کودکان بندرعباس. پایان نامه مقطع Doctoral.
![]() |
Image
884.jpg Restricted to Repository staff only Download (233kB) |
Abstract
هدف: تشنج پایدار یک اورژانس طبی و نورلوژیک کودکان بوده در صورتیکه درمان و تشخیص سریع انجام شود میتواندپیش آگهی مناسب داشته باشد... با توجه به لزوم برخورد درمانی جدی در مورد تشنج پایدار Status Epilepticus )SE( به عنوان اورژانس واقعی و علم به این موضوع که تاخیر در شروع و نحوه اداره درمان SE لطمات جبران ناپذیری از نظر عوارض عصبی و مرگ و میر بر جا می گذارد، تحقیق حاضر با هدف مقایسه میان دو روش استفاده از بنزودیازپینها (انفوزیون مداوم میدازولام و دیازپام) قرار گرفتند. گروه اول: دیازپام با دوز 0.2mg/kg بولوس و سپس با دوز 20mcg/kg/hr آغاز و بتدریج حداکثر تا 0.2mg/kg/hr تا کنترل تشنج انفوزیون یافت. گروه دوم: میدازولام با دوز 0.15mg/kg بولوس و سپس با دوز 1mcg/kg/m آغاز و بتدریج حداکثر تا 6mcg/kg/m تا کنترل تشنج انفوزیون یافت. در موارد عدم کنترل تشنج از مشاوره بیهوشی و درمان با تیوپنتال استفاده گردید. نتایج به وسیله برنامه آماری SPSS نسخه ۱۴ ثبت و استخراج و جهت بیان نتایج از آمار توصیفی و برای تحلیل یافتهها از آزمونهای آماری ANOVA ,T-test و کای اسکوئر استفاده گردید. نتایج: از تعداد ۲۴ بیمار RSE ۱۶ نفر (۶۶/۶۶درصد) مذکر و ۸ بیمار (۳۳/۳درصد) مونث بودند. میانگین سنی بیماران (۲۱/۱+-) ۲۱/۲ ماه با حداکثر سنی ۱۰۸ و حداقل ۵/۵ ماه بوده است. در خصوص نوع تشنج ۲۰ بیمار (۸۳/۳درصد) مبتلا به تشنج از نوع جنرالیزه و ۴ بیمار (۱۶/۷درصد) مبتلا به تشنج از نوع پارشیال بودهاند. بین دو گروه از نظر سن، جنس، نوع تشنج تفاوت معنی داری ملاحظه نگردید .)P<0.05( از مجموع ۲۴ بیمار RSE تشنج ۱۳ بیمار (۵۵درصد) بوسیله داروهای بنزودیازپنی (انفوزیون مداوم میدازولام و دیازپام) و تشنج ۴ بیمار (۱۶/۶۶درصد) پس از عدم پاسخ بنزودیازپینی در مرحله بیهوشی عمومی بوسیله تیوپنتال کنترل گردید و ۷ بیمار (۲۹/۲درصد) بدون هیچ پاسخ درمانی فوت نمودند. در گروه دیازپام از مجموع ۱۲ بیمار تشنج در ۴ بیمار (۳۳/۳درصد) و در ۳ بیمار (۲۵درصد) تشنج در مرحله بیهوشی بوسیله تیوپنتال کنترل گردید و ۵ بیمار (۴۱درصد بدون پاسخ درمانی فوت نمودند. در گروه میدازولام از مجموع ۱۲ بیمار تشنج در ۹ بیمار (۷۵درصد) کنترل و در ۱ بیمار (۸درصد) تشنج در مرحله بیهوشی عمومی بوسیله تیوپنتال کنترل گردید و ۲ بیمار (۱۶/۶۶درصد) بدون پاسخ درمانی فوت نمودند. که از لحاظ آماری ارتباط معنا داری میان انفوزیون میدازولام و دیازپام از جهت پاسخ به درمان مشاهده گردید. P=0.045() درخصوص میانگین زمانی کنترل تشنج در گروه دیازپام (۴/۰۸+-) ۲۷/۵ دقیقه و در گروه میدازولام (۶/۵۰+-) ۱۶/۳۸ دقیقه بوده است که از لحاظ آماری ارتباط معنادار آماری میان انفوزیون میدازولام و دیازپام از جهت میانگین زمان پاسخ به درمان مشاهده گردید .)P=0.047( در خصوص نیاز تهویه مکانیکی در گروه دیازپام ۱۰ نفر (۸۳درصد) و در گروه میدازولام ۹ نفر (۷۵درصد) به علت نارسایی تنفسی تحت ونتیلاسیون مکانیکی قرار گرفتند. که تفاوت معنادار در دو گروه مشاهده نگردید .)P=0.623( بحث و نتیجه گیری: در پژوهش حاضر با توجه به مشاهده تفاوت معنی دار آماری در پاسخ به درمان (کنترل تشنج)، و میانگین زمان پاسخ به درمان بین میدازولام و دیازپام در بیماران RSE انفوزیون مداوم میدازولام به عنوان رویکرد درمانی موثر برای درمان صرع پایدار مقاوم کودکان و به عنوان داروی اولیه پس از عدم موفقیت کنترل تشنج با داروهای خط اول درمان ضد سرع توصیه می شود. کلید واژهها: Status Epilepticus, Refractory Satus Epilepticus, Diazepam, Midazolam
Item Type: | Thesis (Doctoral) | ||||
---|---|---|---|---|---|
Thesis Type: | Doctoral | ||||
Keywords: | Status Epilepticus, Refractory Satus Epilepticus, Diazepam, Midazolam | ||||
Supervisor: |
|
||||
Advisor: |
|
||||
Subjects: | nearology pediatric |
||||
Divisions: | Education Vice-Chancellor Department > Faculty of Medicine > Departments of Clinical Sciences > Department of Pediatrics | ||||
Depositing User: | کتابخانه مرکزی دانشگاه علوم پزشکی هرمزگان | ||||
URI: | http://eprints.hums.ac.ir/id/eprint/2902 |
Actions (login required)
![]() |
View Item |