Abstract

دیابت حاملگی یکی از شایعترین عوارض دوران بارداری است. نوعی دیابت از تیپ دو است که طی حاملگی کشف یا آشکار شود. عمده‌ترین نگرانی در دیابت حاملگی، افزایش رشد جنین است که می‌تواند منجر به صدمه هنگام تولد شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر کنترل شدید قند خون بر روی پیامدهای مادری و نوزادی بیماران بود. روش کار: در این مورد شاهدی که بر روی کلیه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی و کلینیک تخصصی غدد بندرعباس در سال‌های ‮‭۱۳۸۳-۸۷‬ انجام شد، دو گروه از خانم‌هایی که مبتلا به دیابت حاملگی بودند مورد بررسی قرار گرفتند. گروهی که تحت کنترل شدید قند خون قرار داشتند و گروه دیگری که تحت کنترل معمولی قند قرار داشتند. سپس نتایج بارداری برای مادر و نوزاد مورد بررسی قرار گرفت و داده‌ها وارد نرم‌افزار ‮‭SPSS 13‬ شدند و از طریق آزمون‌های کااسکونر و تی‌تست آنالیز شدند. نتایج: در این مطالعه ‮‭۲۵۰‬ نفر شرکت کردند که دارای میانگین سنی ‮‭۵.۵۱۸‬+-‮‭۳۰.۷۷‬ بودند. از این میان ‮‭۱۷۱‬ نفر (‮‭۶۸.۱‬درصد) تحت کنترل شدید قند خون قرار داشتند و ‮‭۷۹‬ (‮‭۳۱‬درصد) نفر تحت کنترل معمولی قند خون بودند. میان میانگین سنی دو گروه، قند خون دو ساعته هیچ رابطه معنی‌داری دیده نشد ‮‭.)Pvalue<0.05(‬ میان قند خون ناشتا، قند یک ساعته، قند سه ساعته، تولد نوزاد ماکروزوم، بستری نوزاد در بیمارستان، هایپوگلایسمی نوزاد، دیسترس تنفسی نوزاد، هایپر بیلی روبینمی نوزادی، شولدر دیستوشی، فشار خون حاملگی و زایمان سزارین اختلاف معنی‌داری مشاهده شد ‮‭.)P-value>0/05(‬ بحث و نتیجه‌گیری: کنترل خوب قند خون در بیماران ‮‭GDM‬ باعث کاهش میزان ماکروزومی و هایپوگلایسمی در نوزادان و کاهش میزان سزارین و فشارخون حاملگی در این مادران می‌گردد. توصیه می‌شود بیماران مبتلا به ‮‭GDM‬ تحت درمان کنترل خوب قند خون قرار گیرند.