Abstract

با توجه به اینکه بیماری صرع یکی از معضلات عمده طب اطفال خصوصا در رشته اعصاب بوده و طبق آمارهای جهانی شیوع بیماری صرع در کودکی حدود ‮‭۵‬ الی ‮‭۸‬ در هر هزار نفرجمعیت میباشد، هرگاه حداقل آن که ‮‭۵‬ در هر هزار نفر جمعیت محاسبه شود حدود ‮‭۳۰۰۰۰۰‬کودک بیمار مبتلا به صرع در کشورایران با جمعیت بالغ بر ‮‭۶۰‬ میلیون وجود دارد که‌ازاین تعداد در حدود ‮‭۴۰‬ مبتلا به صرع نوع پارشیال می‌باشند. مطالعات زیادی در رابطه‌با مقایسه درمان تک دارویی صورت گرفته است. علت انتخاب درمان تک دارویی به این علت است که:اولا پذیرش آن توسط بیماران راحتتراست، ثانیااز تداخلات داروئی جلوگیری‌بعمل می‌آید، و ثالثا عوارض جانبی کمتری برای بیماران بهمراه خواهد داشت . در این‌مطالعه که آذر ماه ‮‭۱۳۷۹‬ لغایت اسفند ماه ‮‭۱۳۸۱‬ انجام شد تعداد ‮‭۳۰‬ بیمار وارد طرح شدند، از نظر جنسی تعداد ‮‭۲۰‬ نفر پسر و ‮‭۱۰‬ نفر دختر بودند که‌از نظر سنی کمتراز ‮‭۱۸‬سال سن داشتند (با میانگین سنی ‮‭۹‬ سال برای کاربامازپین و ‮‭۵‬ سال برای پریمیدون ).بیماران بصورت راندوم به دو گروه تقسیم شدند و تعداد ‮‭۱۶‬ بیمار تحت درمان باکاربامازپین و ‮‭۱۴‬ بیمار تحت درمان با پریمیدون قرار گرفتند.ازاین تعداد ‮‭۱۰‬ نفر درموردکاربامازپین و ‮‭۹‬ نفر در مورد پریمیدون پاسخ مطلوبی بصورت کاهش فرکانس تشنج در فاصله زمانی ‮‭۶‬ ماهه نشان دادند و در ‮‭۶‬ مورد تغییری درتعداد تشنج در مورد کاربامازپین و ‮‭۵‬ مورد در رابطه با داروی پریمیدون حاصل نشد‮‭.)P>0.05(‬ در ‮‭۷‬ مورد بیماران تحت درمان با کاربامازپین و ‮‭۱۰‬مورد بیماران تحت درمان با پریمیدون درپایان طرح بهبودی در الگوی الکتروانسفالوگرافی مشاهده شد که تفاوت معنی دار بود ‮‭P>0.05(‬) از نظر عوارض جانبی هم تفاوت معنی داری بین دو دارو وجود نداشت < .‮‭.)P>0.05(‬ بنابراین اگر این موضوع در مطالعات دیگر نیز به اثبات برسد میتوان از داروی پریمیدون به عنوان خط اول در مان برای مبتلایان به صرع پارشیال در طب اطفال استفاده نمود .